بازگشت همه به سوی او...
چرا بندگی نکنیم...
اگر ابلیس نبود...
از ابلیس مهم تر ، «نفس اماره ای» است که«ابلیس» را هم اغوا کرد تا در برابر فرمان الهی بایستد.
برخی گمان می کنند اگر خداوند ابلیس را پس از سر کشی اش در برابر دستور سجده بر آدم (ع) از بین برده بود،حتما همه ی انسان ها رستگار می شدند و کسی به جهنم نمی رفت.
این تصور باطلی است.زیرا وقتی خداوند یکی از اهداف آفرینش را «آزمایش» بیان کرده، در صورت نابودی ابلیس هم ، مکانیزمی به کار گرفته می شد تا ما «آزمایش» شویم.
کاش به جای دل بستن به اوهام و گمان ها، بکوشیم تا آزمایش های الهی سر بلندبیرون بیاییم.
تک خور نباشیم!
هفتاد سال است که دور خودش می چرخید و ذره ای به فکرفامیل و دوست و آشنا نیست ، انگار کسی را به جز خودش نمی بیند و همه چیز را فقط برای خودش می
خواهد ،با مقداری کمک می تواند گره از کار دیگران باز کند، ولی این کار را نمی کند!
بیاییم قلبمان را با قلب پیامبر رحمت و مهربانی یکی کنیم و به فکر هم باشیم که مطمئنا آنگاه درهای رحمت و بهشت به روی ما باز خواهد شد و این قطره کوچک وجود
ما را وصل به دریا خواهد کرد.