منتظران مهدی

پهلوان های سپاه اسلام یکی یکی نقش زمین می شدند، زمین کربلا از خون آنان رنگین شده بود.

حالا دیگر نوبت مسلم ابن عوسجه بود.

جنگ نمایانی کرد و رجز گویایی خواند که نشان ارادت بالای او به مولایش حسین(ع) بود.

واما گلها چه زود پر پر می شوند.

امام و یارانش بالای سر او حاضر شدند.

لحظه ی مرگ، لحظه ی وصیت هاست.

رو به دوست قدیمی اش حبیب ابن مظاهر گفت:«آن قدر در رکاب مولایت باش،تا جام شهادت را بنوشی.»

                                              لهوف،ص146